Τα είχα δει όταν πρωτοπήγα στο νησί, στις Σπέτσες δηλαδή. Να κάνουν δρομολόγια ξημερώματα μεταφέροντας τους «εν ευθυμία ευρισκόμενους» από τα μπαρ του παλιού λιμανιού στη Ντάπια.
Μιλώ για τα αμαξάκια. Που θα τα δείτε αν έρθετε στο νησί συγκεντρωμένα μπροστά στη Ντάπια, συχνά ως τις πρώτες πρωινές ώρες! Είναι μια από τις γραφικότερες εικόνες της πόλης και διατηρούν μια ρομαντική μνήμη από τα ωραία παλιά χρόνια.
Πάντα παρατηρούσα πως τα αμαξάκια μετα άλογα βρίσκουν θέση στις περατζάδες, τις παραλιακές των παλιών πόλεων, εκείνων που διατηρούν μια αρχιτεκτονική φυσιογνωμία και ίσως μια εσάνς από την Μπελ Επόκ. Αυτό συμβαίνει και στις Σπέτσες. Ρομαντισμός έφιππος και με δυο ρόδες.
Πήρα ένα παγωτό και έκατσα μα μιλήσω με το Γιώργο Θυμαρά, τον πρόεδρο του Επαγγελματικού Σωματείου Αμαξηλατών στις Σπέτσες.
«Τα αμαξάκια πρωτόφτασαν στο νησί το 1956» λέει. «Το πρώτο έφερε κάποιος Αργεντίνης. Είναι γαλλικά, τύπου λαντώ, όλα χειροποίητα…».
«Η χρυσή εποχή ήταν από το 1980 έως το 1995». Μου διηγείται αμέτρητες ιστορίες με επώνυμους πελάτες και με αληθινά επικές αμαξάδες!
Σήμερα υπάρχουν περίπου 33 αμαξάδες στις Σπέτσες. «Το επάγγελμα έχει αυξημένα έξοδα» λέει ο Γιώργος. «Κάθε αμαξάς πρέπει να συντηρεί από τέσσερα άλογα για κάθε αμαξάκι: δυο άλογα δουλεύουν σε βάρδιες τη μία μέρα κι τα άλλα δύο την άλλη, μια μέρα ξεκουράζονται.
Η μέρα είναι ζεστή. Το άλογο του Γιώργου κάθεται υπομονετικά στον ήλιο μπροστά στα νεοκλασικά της Ντάπιας. Τουρίστες σταματάνε και φωτογραφίζουν το γραφικόν του πράγματος. Η θάλασσα δίπλα γυαλίζει ακίνητη.
Έχει νέους το επάγγελμα;
«Το επάγγελμα πάει από πατέρα σε γιο, αλλά σταδιακά φθίνει…» απαντά. «Είναι μεγάλες οι δαπάνες συντήρησης και μικρή η τουριστική περίοδος».
Η κλασσική διαδρομή (5 περίπου χλμ.) περνάει από τις παλιές γειτονίες, το παλιό λιμάνι, τον Άγιο Νικόλαο και τη Ντάπια. Άλλα αμαξάκια κάνουν διαδρομές προς τα βόρεια, προς Κουνουπίτσα και Αναργύρειο Σχολή.
Κοιτάζω τα στολίδια στο αμαξάκι, τα χρώματα. Ποιος τα φτιάχνει άραγε τα αμαξάκια;
Έμαθα. Ένας ξυλοναυπηγός των Σπετσών, ο Νίκος Καλογιάννης. Αρχικά επισκεύασε ένα παλιό αμαξάκι που είχε ο πατέρας του και αργότερα εξέλιξε την τεχνική και τα καινούρια τα φτιάχνει από την αρχή μόνος του. Πελάτες του είναι οι περισσότεροι αμαξάδες στις Σπέτσες. Αλλά και αμαξάδες στην Αίγινα και στο Λουτράκι.
Ήρθε πελάτης… «Παλιό Λιμάνι» φωνάζει…
Το αμαξάκι φεύγει ρυθμικά, αφήνοντας πίσω τον ήχο που κάνουν τα πέταλα που χτυπάνε στην άσφαλτο.
Μοιάζει με ταινία. Παλιός κοσμοπολιτισμός στη λουτρόπολη…
Εγώ φεύγω με το διόλου ρομαντικό σκουτεράκι μου.
Το πεζό, πεζότατο σκουτεράκι μου…
Πού βρίσκομαι;
Οι Σπέτσες βρίσκονται δίπλα στην ακτή της Πελοποννήσου , στον Αργολικό κόλπο. Ο πιο εύκολος τρόπος για να φτάστε είναι με τα σύγχρονα ταχύπλοα από Πειραιά. Οι περισσότεροι Σπετσιώτες όμως έρχονται από την Αθήνα οδικώς έως την Κόστα, δίπλα στο Πόρτο Χέλι, όπου αφήνουν το αυτοκίνητο και περνούν απέναντι με θαλάσσιο ταξί. Για ρεζερβέ με τους αμαξάδες των Σπετσών: τηλ. +30 22980-73170.
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.