Θεοφάνεια στου Γκουρμέλ

Στην Αργολίδα οι άνθρωποι καλλιεργούσαν τη γη εδώ και αιώνες. Τα τελευταία χρόνια καλλιεργούν και τη θάλασσα, αφού οι ακτές της προσφέρονται  για τη δημιουργία ιχθυοκαλλιεργειών και εδώ  βρίσκονται πάμπολλα ιχθυοτροφεία, μερικά από τα μεγαλύτερα στην Ελλάδα. Σε ένα μου χειμωνιάτικο ταξίδι στις Αλκυονίδες ημέρες κατέβηκα σε ένα από αυτά. Είδα μεγάλες ασημένιες τσιπούρες να σπαρταράνε πάνω από τα βαθυγάλανα νερά. Τεράστια κοπάδια με ψάρια να βόσκουν έξω από τα κλουβιά: μελανούρια, μαγιάτικα, λούτσοι, τούνες. Τόσα ψάρια είχα να δω από την Ερυθρά Θάλασσα. Μίλησα με τους ανθρώπους του ιχθυοτροφείου, φάγαμε τσιπούρες στα κάρβουνα και άκουσα τις ιστορίες τους. Αυτή εδώ είναι από τις καλύτερες.

Ήταν ανήμερα τα Θεοφάνεια πριν λίγα χρόνια. Δύο ψαροκυνηγοί είχαν λαδώσει με φαγητό έναν Ινδό από αυτούς που δουλεύουν σε ένα από τα  ιχθυοτροφεία της περιοχής και ως αντάλλαγμα αυτός θα τους άφηνε να ψαρέψουν γύρω από τα κλουβιά. Δεν του είχαν δώσει χρήματα αλλά του πήγαν ένα κοτόπουλο και μερικά άλλα φαγώσιμα καλούδια, κατά ένα τρόπο μπορείς να πεις ότι είχαν «μαλαγρώσει με κοτόπουλο» το μέρος! Πάνε λοιπόν εκεί, γίνεται το deal, ο Ινδός παίρνει τη μάσα και ετοιμάζεται για τσιμπούσι ενώ τα αγόρια ετοιμάζονται για το μακελειό. Τους λέει δε ο γιος του Γάγγη:

• Κάντε ότι θέλετε. Γκουρμέλ είναι εντάξει…

 Γκουρμέλ τον έλεγαν τον Ινδό, το όνομά του ακόμη μου φέρνει δάκρυα στα μάτια από τα γέλια! Ο Γκουρμέλ τσίμπησε το κοτόπουλο και έφυγε να πάει να το μεζεδιάσει.

Πέφτουν λοιπόν οι δύτες μας, αρχίζουν να βαράνε τα πλήθη από τα ψάρια, κέφαλους και σάλπες κυρίως που γυρόφερναν τα κλουβιά. Μέχρι που εμφανίζονται δύο άλλοι Ινδοί, συνάδελφοι του Γκουρμέλ (τους οποίους αυτός δεν είχε φαίνεται ειδοποιήσει ίσως γιατί θα του ζήταγαν μερίδιο από το κοτόπουλο…) και αρχίζουν να φωνάζουν και να βρίζουν τους ψαροκυνηγούς. Οι δυο φίλο βγάζουν τα κεφάλια έξω από το νερό και ακούνε να τους βρίζουν λες και είναι στη Βομβάη. Τα παιδιά τα χασαν. “Ρε λες να είναι καλικάντζαροι χρονιάρα μέρα?” σκέφτηκαν. Ο Γκουρμέλ ο άτιμος δεν ήταν εκεί να εξηγήσει οπότε έπρεπε αυτοί να βρουν  άκρη. Οπότε ο ένας βγάζει το κεφάλι του από το νερό και τους λέει σε άπταιστα ινδοελληνικά:

• Εγκώ σάλπα – κέφαλο μόνο. Όκι στα κλουβιά. Εγκώ φίλος Γκουρμέλ…

Γελάγανε μαζί του και οι πεταλίδες!

Φαίνεται πως οι δυο έτεροι Ινδοί ήξεραν κάτι ψιλοελληνικά και κατάλαβαν πως ο Γκουρμέλ την είχε κάνει τη λέζα. Τα πνεύματα ησύχασαν και οι Ινδοί έφυγαν να πάνε να βρούνε το μπαγάσα το Γκουρμέλ. Αλλά τελικά δεν έμαθα αν οι Ινδοί έσπασαν το κεφάλι του Γκουρμέλ ή αν του ζήτησαν μερίδιο από τη μάσα. Οι δύο φίλοι τελείωσαν ωραιότατα πήραν τα φρέσκα ψαράκια τους χρονιάρα μέρα, έκαναν το σταυρό τους που αγιάστηκαν τα νερά και έφυγαν.

Και του χρόνου παιδιά!

Το γεγονός είναι ακριβώς υπέροχα σουρεαλιστικό. Φανταστείτε ψαροκυνηγούς να μιλάνε ινδικά και η πέτρα του σκανδάλου να λέγεται Γκουρμέλ, ο οποίος μάλιστα καταβρόχθιζε τα γκουρμέ (λέμε τώρα…). Είναι ιδανικό σενάριο για μια ωραία ταινία κατά Bolywood μεριά. Ο τίτλος της θα είναι «Το απέραντο γαλάζιο του Μπαγκλαντές» ή «Το κοτόπουλο του Βισνού και ο τρελός ψαράς». Η μάλλον «Ο Γκουρμέλ και πέντε πήχες νεοπρεν». Μη, μη γελάτε σας παρακαλώ. Θα έσκιζε να είστε σίγουροι…