Πόσο αγαπάω τον βυθό…

Είναι η πρώτη φορά που μπαίνω σε Αμερικάνικη βάση στην Ελλάδα.  Είναι εγκαταλειμμένη και οδηγώ ανάμεσα σε άδεια ισόγεια κτήρια και παρατημένα τολ. Πρώην Αμερικάνικη βάση Γουρνών. Μόλις 15 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο, στην Κρήτη. Δίπλα στη θάλασσα σταματάω να δω ένα κομμάτι θάλασσας σε απόλυτα ελεγχόμενες συνθήκες. Έφτασα στο μεγαλύτερο ενυδρείο της Μεσογείου!

Ομολογώ ότι λατρεύω τον βυθό. Έφτασα λοιπόν από χέρι ενθουσιασμένος. Η προσαρμογή από το ανοιξιάτικο φως του κρητικού ήλιου στο ημίφως του «Θαλασσόκοσμου» έγινε ομαλά, με τις οθόνες και τα σύντομα βίντεο για τον βυθό της Μεσογείου. Μετά αρχίζουν τα ωραία. Κοιτάζω με το σαγόνι πεσμένο στο πάτωμα από την έκπληξη τα κρύσταλλα που λάμπουν σαν την υποβρύχια μάσκα μου: θαυμαστά παράθυρα στο βυθό! Δύο πελώριοι ροφοί πεταλουδίζουν τα καστανοκίτρινα φτερά τους, αστακοί με ωραία χρώματα ανιχνεύουν με τις κεραίες τους το υδάτινο σπίτι τους, μεγάλες κατακόκκινες σκορπίνες ουρανοσκοπούν με απλανές βλέμμα, μικρόψαρα σωρό λάμπουν στις δεξαμενές, ένα φως υγρό σχεδόν μπαίνει από τα παράθυρα ενός μαγικού κόσμου. Μετά η δεξαμενή με τους μεγάλους κυνηγούς, τα ατσάλινα μαγιάτικα, τα μεγάλα αγέρωχα λαβράκια, τις συναγρίδες με τα ρόδινα κορμιά και τα μοβ στίγματα, τις ακατάδεχτες μελανές σφυρίδες που κρύβονται στο σκοτεινό βάθος τους σβέλτους αιώνια νευρικούς καρχαρίες. Όλα σε πρώτο πλάνο. Όλα μερικούς πόντους κρύσταλλο από τα μάτια μας…

Κοιτάζω για ώρα την μεγάλη δεξαμενή με το πανοραμικό κρύσταλλο. Μεγάλα τριανταφυλλιά φαγκριά, ασημένιες τσιπούρες, σαργοί, σηκοί μολυβένιοι με χρυσαφιά φτερά, μοβ και σταχτιά σκαθάρια με κίτρινα σιρίτια, σπάροι και μικρές ασημένιες καραγκίδες, αιωρούνται μπρος μας σας πολύχρωμα πουλιά, τριγυρίζουν σε ένα απερίγραπτο μπαλέτο μέσα στον τεχνητό βυθό τους, γλείφουν την άλγη από τις πέτρες, σκαλίζουν τα βότσαλα. Ο σχεδιασμός κάθε δεξαμενής είναι ανάλογος με τα ψάρια που φιλοξενεί οπότε και ο βυθός προσομοιώθηκε ανάλογα. Ο βυθός αποτελείται από τεχνητά βράχια χτισμένα από ειδικό καλλιτέχνη σε ικρίωμα, σμιλεμένα και βαμμένα ώστε να προσομοιάζουν τους κρητικούς βυθούς. Υπάρχει δεξαμενή που μοιάζει με τα Μάταλα, άλλη που μοιάζει με το βυθό στο Βάι κλπ. Πιο κάτω  βλέπω μια σκοτεινή δεξαμενή που προσομοιάζει τα βαθιά νερά: τρεις γιγάντιοι βλάχοι με γουρλωμένα μάτια, ένα πελώριο φαγκρί και θεόρατα μουγκριά αργοκινούνται στο μισοφωτισμένο παγωμένο νερό.

Πέρασε η ώρα χωρίς να το καταλάβω. Ανεβαίνω για το εσπρέσσο μου στο καφέ του «Θαλασσόκοσμου» χαζεύοντας την αμμουδιά των Γουρνών και το Κρητικό πέλαγος στο βάθος. Ποτέ δεν ξεπέρασα την εμμονή να κοιτώ τη θάλασσα και πάντα να σκέφτομαι τι είναι κάτω από τον υδάτινο υμένα της επιφάνειας. Πάντα η σκέψη ήταν στο βυθό. Μμμ ας τελειώνω με τον καφέ. Πάω για άλλη μια βόλτα στα γυάλινα παράθυρα του «Θαλασσόκοσμου»…

Info

Στο ενυδρείο «Θαλασσόκοσμος» θα πάτε ευκολότατα από το Ηράκλειο (15 χλμ.) ακολουθώντας τις αμέτρητες πινακίδες. Βρίσκεται πολύ κοντά στη Χερσόνησο και τα Μάλια και είναι μέσα στην καρδιά της τουριστικά αναπτυγμένης βόρειας κρητικής ακτής. Περισσότερα στο www.cretaquarium.gr