Περί ζωδίων στη Μέσα Μάνη

Ήταν μεσημέρι Ιουλίου στη Μάνη, έξω από την Αρεόπολη. Και έκανε ζέστη. Πολλή ζέστη.

Πέρασα το Λιμένι και ανηφόρισα προς το Οίτυλο ψάχνοντας στο στρατιωτικό χάρτη ένα μοναστήρι.

Δεν ήταν δύσκολο. Υπάρχει και πινακίδα. Θα τη δείτε κι εσείς αν έρθετε. Και καθώς ανηφορίζετε προς το όμορφο εύανδρο Οίτυλο, λίγο πριν φτάσετε στο χωριό υπάρχει μια διασταύρωση δεξιά η οποία σας οδηγεί στην ιστορική μονή Ντεκούλου.

Αλλού το έχω δει και «Ντεκούλων» γραμμένο. Δεν με πολυένοιαζε εκείνο το μεσημέρι. Ψηνόμουν μέσα στο τζιπ και έψαχνα σκιά να δροσιστώ.

Ένα μικρό κοριτσάκι μου έδειξε την είσοδο, μου έδωσε και το κλειδί. Ψυχή γύρω. Η ζέστη έπηζε στις φραγκοσυκιές και τις πυρωμένες ξερολιθιές. Από την αυλή της μονής η θέα στον όρμο του Λιμενίου ήταν μαγική αλλά θολή από το καταμεσήμερο.

Μπήκα απολαμβάνοντας την ανακουφιστική δροσιά του ναού. Είναι ένα από τα λιγοστά μοναστήρια της Μέσα Μάνης και διατηρεί μια πολύ γραφική όψη με τα παλιά πετρόχτιστα κτίσματα ολόγυρα από το παλιό  –καλοδιατηρημένο ως σήμερα όπως είδα – καθολικό.

Το μοναστήρι χτίστηκε τον 16ο αιώνα και εδώ, στους χώρους του μοναστηριού οι Μανιάτες έκαναν διαβουλεύσεις και μυστικές συμφωνίες με τους Ρώσους για την έναρξη της αποτυχημένης επανάστασης του 1770 – τα γνωστά «Ορλωφικά».

Κάθομαι σε ένα στασίδι και απολαμβάνω την ησυχία. Η πατίνα από το λάδι και το χέρι πάνω στα ξύλινα χερούλια αναδίδει μια ευχάριστη, παρηγορητική μυρωδιά.

Το καθολικό είναι αφιερωμένο σε τρεις άγιες μορφές: στην Ζωοδόχο Πηγή, στον Άγιο Νικόλαο και στον Άγιο Παντελεήμονα.   Το τέμπλο είναι καλαίσθητο,  ξυλόγλυπτο και οι εικόνες είναι έργα του αγιογράφου Ηλία Κουλουφάκου από το χωριό Νομιτσή.

Οι τοίχοι του ναού είναι  κατάγραφοι με καλοδιατηρημένες τοιχογραφίες που έχουν ζωντανά, λαμπερά χρώματα. Τις φιλοτέχνησε το 1765 ο μανιάτης αγιογράφος Αντώνης Δημαγγέλου από το χωριό Θαλάμες και μεταξύ των θεμάτων του υπάρχουν σκηνές από την Δευτέρα Παρουσία και την Κόλαση με τους τιμωρούμενους αμαρτωλούς. Η τέχνη δεν είναι σπουδαία αλλα ο ενθουσιασμός του καλλιτέχνη μεγάλος. Τα χρώματα δε… έξοχα.

Συναρπαστικά θέματα… Κοιτάζω ψηλά για ώρα.

Ο Παντοκράτορας στην οροφή έχει πολύ ενδιαφέρον καθώς είναι πλαισιωμένος από τον Ζωδιακό Κύκλο. Βλέπω αναλυτικά τα σύμβολα των ζωδίων να πλαισιώνουν τη μορφή του θεο, κάτι τερατώδη ζώα, σκορπιούς, καβούρια, κριάρια. «Μυρίζει λίγο παγανισμό η σύνθεση..» σκέφτομαι. Μια ψιλή φωνούλα με βγάζει από τις βέβηλες σκέψεις μου.

«Βλέπεις τα ζώδια;» ρωτάει η πιτσιρίκα που όλη την ώρα στεκόταν στο λίθινο κατώφλι και με κοίταζε. Μάλον γειτονάκι από τα διπλανά αγροτόσπιτα.

«Ναι… τα ζώδια…» της λέω.

«Είσαι … τι είσαι;…» Τι ζώδιο ε;…»  ρωτάει γελώντας κάπως θρασύτατα.

«Καρκίνος…» της λέω

«Α….  εγώ είμαι… Ζυγός… » απαντάει.

«Έρχεσαι κι εσύ να δεις τα ζώδια εδώ;» τη ρωτάω.

«Μπα… σιιιιιιγά!» λέει με ένα φουλ ειρωνικό ύφος «Στην τηλεόραση τα βλέπω καλύτερα…».

Εμ καλά να πάθω, πήγαινα γυρεύοντας.

Έφυγα πετώντας ένα χαιρετισμό στην μικρή της μονής.

«Ξέρω και τον ωροσκόπο …» φωνάζει μέσα στο καταμεσήμερο.

Φεύγω πριν αγγουροξυπνήσουν οι γονείς της. Κάτι ανησυχητικό μου λέει πως δεν θα μου πουν τα ζώδια…

Που βρίσκομαι;

Η Μονή Ντεκούλου βρίσκεται στη Μέσα Μάνη, λίγο έξω από το χωριό Οίτυλο και δίπλα στον κεντρικό δρόμο που συνδέει την Αρεόπολη με την Καλαμάτα. Ο καλύτερος και συντομότερος δρόμος είναι  ο κεντρικός μέσω Σπάρτης και Γυθείου.
 (Οι ένοικοι των κτιρίων που βρίσκονται δίπλα στη μονή έχουν το κλειδί, για να σας ανοίξουν να δείτε το καθολικό).