Στο βάθος το Οροπέδιο Λασιθίου θαμπογυάλιζε το μεσημέρι. Καθόμουν στη σκιά ενός πρίνου και κοιτούσα τις ορδές των τουριστών να ανηφορίζουν είτε με τα πόδια είτε με τα μουλάρια στο θρυλικό Δικταίο Άντρο.
Γλιστρούσανε τα βορειοευρωπαϊκά σανδάλια στις γλυμμένες πέτρες και τα φλας χάλαγαν τον κόσμο.
Σκέφτηκα κάποτε που είχε έρθει εδώ αρχές της άνοιξης με ψιλόβροχο. Μαζί με μια φίλη αρχαιολόγο. Καθίσαμε στη λασπωμένη άκρη του βράχου να γλιτώσουμε τη βροχή, ήπιαμε μια γουλιά ρακή και μου είπε την ιστορία των τεσσάρων άμυαλων νέων που ήρθαν εδώ να κλεψουν μέλι από το μαιευτήριο του αρχιθεού.
Ήταν ο Λάιος, ο Κέρβερος, ο Αιγωλός κι ο Κελεός. Νέοι και άμυαλοι. Και ήρθαν εδώ ψηλά. Το οροπέδιο Λασιθίου είναι τόπος πασίγνωστος από τα χρόνια της κρητικής μυθολογίας, αφού εδώ στο μυστηριακό σπήλαιο πάνω από το χωριό Ψυχρό (το γνωστό σήμερα Δικταίο Άντρο) – ήρθε η Ρέα και γέννησε τον Δία, κρύβοντάς τον στα πηχτά σκοτάδια της σπηλιάς από τα αδηφάγα σαγόνια του Κρόνου (ο οποίος έτρωγε τα παιδιά του φοβούμενος μην τον καθαιρέσουν από το βασίλειό του).
Σε αυτό το σπήλαιο διόρισε η Ρέα τους κρητικούς δαίμονες Κουρήτες και τις Νύμφες της Κρήτης φύλακες του θεϊκού βρέφους. Το σπήλαιο ήταν ιερό και ήταν ανέκαθεν άβατον για τους θνητούς πλην του Μίνωα, ο οποίος ερχόταν ως το οροπέδιο για να συμβουλευτεί στη σπηλιά τον πατέρα του, τον Δία, ούτως ώστε να νομοθετεί με δικαιοσύνη.
Οι τέσσερις νέοι το ήξεραν. Αλλά ήρθαν ντυμένοι με χάλκινα ρούχα για να μην τους τσιμπήσουν οι μέλισσες της σπηλιάς. Ήρθαν φυσικά για να κλέψουν μέλι. Κάτι για το οποίο δεν συμφωνούσε καθόλου ο Ζευς. Η σπηλιά ήταν ιερή και δική του. Ο Ζευς λοιπόν άμα τη εμφανίσει των νέων άρχισε να ρίχνει βροχηδόν κεραυνούς στο Άντρο. Και οι ανόητοι νέοι θα πέθαιναν, αλλά ούτε αυτό επιτρεπόταν να συμβεί στο σπήλαιο. Ήταν τελείως άβατον. Ακόμη και για τον θάνατο…
Οπότε ήρθε η Θέτις και οι Μοίρες και τους μεταμόρφωσαν εν σειρά σε αετό, τσίχλα, κέρβερο και κοράκι. Και οι νέοι ως πτηνά πλέον έφυγαν από τη σπηλιά τσιρίζοντας.
Το Δικταίο Άντρο ήταν ιερότατος τόπος για τους αρχαίους Μινωίτες που ζούσαν γύρω από το εύφορο οροπέδιο, οι οποίοι έκαναν στο σπήλαιο τις θρησκευτικές τους τελετές από το τέλος της Μεσομινωικής εποχής μέχρι σχεδόν τα τέλη της Γεωμετρικής εποχής (από το 1700 π.Χ. ως το 700 π.Χ.). Την διετία 1899-1900 στο Δικταίο Άντρο έκανε ανασκαφές ο άγγλος αρχαιολόγος David Hogarth και ανακάλυψε ένα σωρό σημαντικά ευρήματα και αντικείμενα της μινωικής θρησκείας.
Σήμερα φυσικά το σπήλαιο δεν είναι άβατον αφού είναι το σημαντικότερο ιστορικό και αρχαιολογικό αξιοθέατο του οροπεδίου, στο οποίο έρχονται χιλιάδες επισκέπτες για να δουν το μαιευτήριο του μεγάλου Διός. Ταυτόχρονα απολαμβάνουν ένα εκπληκτικό μνημείο της φύσης με υπόγειες λίμνες και εντυπωσιακό σταλακτιτικό και σταλαγμιτικό διάκοσμο.
Μέλι δεν έχει πιά. Αλλά κοράκια, τσίχλες και αετούς έχει. Για να θυμίζουν μάλον την τραγική ελαφρομυαλιά της νιότης.
Πού βρίσκομαι;
Το Δικταίον Άντρο, βρίσκεται πάνω από το χωριό Ψυχρό στο Οροπέδιο Λασιθίου, στην ανατολική Κρήτη. Ο συντομότερος δρόμος για να φτάσετε ως εδώ είναι από το Ηράκλειο (μέσω Χερσονήσου – Κεράς) είτε από Άγιο Νικόλαο μέσω Νεάπολης.
Info
Τo σπήλαιο του Δικταίου άντρου αποτελείται από δύο μέρη. Το πρώτο μέρος, ο προθάλαμος, είναι επίπεδο και έχει μήκος 42 μ., πλάτος 19 μ. και ύψος 6,5 μ. Εδώ βρισκόταν ο βωμός με το τέμενος. Από τα ευρήματα της μινωικής εποχής αναφέρονται τράπεζες προσφορών με επιγραφές σε Γραμμική Α, σκεύη, σφραγίδες και ειδώλια, πήλινα και λίθινα αγγεία, χάλκινα εγχειρίδια, κοσμήματα, διπλοί πελέκεις και εργαλεία. Το δεύτερο μέρος είναι η κύρια σπηλιά που κατηφορίζει σε μια μικρή ειδυλλιακή λίμνη.
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.