Ο Ακόντιος από την Τζια

Η Κέα είναι τα τελευταία χρόνια η μεγάλη μου αγάπη. Φταίει ένα πολυαγαπημένο σπίτι στην Ιουλίδα, φταίει το ασταμάτητο βοριαδάκι, φταίνε οι βελανιδιές που σκεπάζουν τους λόφους, οι αμμουδιές κι οι όρμοι, οι στήρες και τα μαγιάτικα στους βαθυνούς κάβους, η λούζα και το άρωμα από τις λυγαριές… Φταίνε πολλά. Ιδού οι στοχασμοί από μια μοναχική βόλτα, Ιούνιο με απόβροχο στο Κάστρο.

 

Η αρχαία Ιουλίδα ήταν χτισμένη στο λόφο του Κάστρου της Τζιας. Ποιο κάστρο θα πείτε; Σωστά. Δεν φαίνεται Κάστρο. Πρέπει να διαβάσεις και να περπατήσεις πάνω από την κάτω πιάτσα για να δεις τα λείψανα των αρχαίων και μεσαιωνικών τειχών ανάμεσα στα σπίτια και τα νεοκλασικά μέγαρα της παλιάς Τζιώτικης αριστοκρατίας.

Ησυχία μεγάλη απλωνόταν εκείνο το μεσημέρι. Μια συννεφιά και το σταθερό βοριαδάκι μαλάκωναν τη ζέστη του Ιούνη. Τα γιασεμιά ήταν ανθισμένα και τα λιγοστά πεύκα μοσχομύριζαν. Άδεια νεοκλασικά αρχοντόσπιτα έριχναν την λυπητερή σκιά τους στο ακίνητο μεσημέρι, σκοτεινά παράθυρα και ξεφλουδισμένα παντζούρια έχασκαν ξεψυχισμένα, παρατημένοι κήποι με στοίβες πευκοβελόνες κρύβονταν πίσω από σκουριασμένες κλειδαμπαρωμένες καγκελόπορτες, στολισμένες με χαριτωμένα μοτίβα λουλουδιών. Τα παλιά τζάκια του νησιού δεν είναι εδώ, είναι σαφές…

Πέρασα την μεγάλη πύλη κάτω από το ωραίο στεγάδι με τις ξύλινες αστιβές και έκατσα να ξεκουραστώ στο μαρμάρινο σκαλοπάτι του παλιού αρχοντικού των Παγγάλων, κοιτώντας στην είσοδο την εντοιχισμένη αρχαία επιγραφή του Γλαύκωνος. Σκούπισα τον ιδρώτα από τα χέρια μου και άνοιξα την μυθολογία της Κέας. Α…να μια ιστορία που μου δρόσισε την καρδιά.

Ο Ακόντιος ήταν ένα όμορφο αρχαίο πριγκιπόπουλο του νησιού της Κέας. Ζούσε μάλιστα εδώ που κάθομαι, στην αρχαία Ιουλίδα. Κάποτε, όταν πήγε στη Δήλο να πάρει μέρος στις γιορτές του Απόλλωνα, είδε την εκθαμβωτική Κυδίππη (αρχοντοπούλα από τη Νάξο) στη συνοδεία των ιερειών του ναού. Ο Ακόντιος έμεινε ξερός… έφαγε το βέλος του έρωτα κατάστηθα…

Δεν μπορούσε να την πλησιάσει όμως. Σκέφτηκε ένα τέχνασμα και πέταξε μέσα στο ναό ένα κυδώνι στο οποίο έγραψε «Ορκίζομαι στην θεά Άρτεμη να παντρευτώ τον Ακόντιο». Οι ιέρειες το είδαν αλλά μη γνωρίζοντας ελληνικά το έδωσαν στην Κυδίππη η οποία μη ξέροντας τι γράφει το διάβασε φωναχτά μέσα στο ναό. Κόκκαλο η Κυδίππη! Έδωσε όρκο στη θεά για κάποιον που δεν γνώριζε καν…

Τέλος πάντων, δεν έγινε δα και κάνα φοβερό σκάνδαλο (ο Ακόντιος επέστρεψε στη Τζια περιμένοντας τι θα γίνει), η κοπέλα γύρισε στη Νάξο και με τον καιρό ο μπαμπάς της της βρήκε γαμπρό τον οποίο η Κυδίππη επίσης ήθελε. Όμως πριν το γάμο η Κυδίππη έπεσε βαριά άρρωστη. Ο γάμος αναβλήθηκε. Αλλά πριν ξαναγίνει γάμος πάλι έπεσε άρρωστη η Κυδίππη. Ο πατέρας της είδε και απόειδε και πήγε τσιφ Δελφούς για χρησμό. Η Πυθία δεν άφησε περιθώρια παρερμηνείας: η κόρη αρρώσταινε γιατί είχε ορκιστεί στην αδελφή του Απόλλωνα, την Άρτεμη, πως θα παντρευτεί τον Ακόντιο. Και δεν γίνεται να πάρει άλλον. Ο μπαμπάς τα έχασε: ποιος ήταν ο Ακόντιος? Το μαντείο έδωσε οδηγίες και έτσι οι Ναξιώτες έφτασαν στη Τζιά και με τα πολλά η Κυδίππη γνώρισε τον Ακόντιο (ο οποίος της άρεσε ως ήταν φυσικό), ήταν όλοι από βασιλικά σόγια οπότε ο γάμος έγινε λαμπρότατος και ζήσανε αυτοί καλά και η θεά Άρτεμη καλύτερα.

Ω τον τυχερό τον Ακόντιο της Κέας… Πέτυχε το στόχο του με ένα κυδώνι! Αλλά είναι πολύ φυσικό, η τύχη ευνοεί την ευφυία συχνά.

 Κοιτάζω τη θέα από το Κάστρο που κάθομαι, η κοιλάδα που κατηφορίζει στην Κορρησία και το λιμάνι αντιλαλεί από κορναρίσματα, μια πομπή με αυτοκίνητα και δυο πούλμαν ανηφορίζουν στο χωριό. Γάμος αναμφίβολα….

Πως να γνωρίστηκε το ζευγάρι; Ε, όπως τα περισσότερα σύγχρονα ζευγάρια. Ούτε Δήλος, όρκοι, κυδώνια, αρρώστιες και Δελφικοί χρησμοί.

Καημένε Ακόντιε τι πέρασες…. Και κανείς δε σε θυμάται σήμερα…Ούτε μια καφετέρια δεν έχει το όνομα σου, ούτε ένας ξενώνας…

Κατηφορίζω στην πιάτσα να πιω μια παγωμένη λεμονάδα… Ίσως κι ένα μικρό γλυκό του κουταλιού….

Κυδώνι φυσικά….

 Που βρίσκομαι?

Στην Τζιά (Κέα) το κοντινότερο στην Αττική κυκλαδονήσι. Ο καλύτερος τρόπος να πάτε στο νησί είναι εν πλω με το ferryboat από το Λαύριο. Καλύτερα να έχετε δικό σας μέσο (αυτοκίνητο ή μοτό) γιατί το νησί είναι μεγάλο και ωραίο και αξίζει να το εξερευνήσετε.