Ο τιμωρός της Κέας

Αγαπάω την Τζιά, πολύ. Μου αρέσει δε ως Τζιά, μου αρέσει και ως Κέα. Στο ήσυχο Κυκλαδονήσι έχω ζήσει τρομερές περιπέτειες από βιβλικές πλημμύρες μέχρι άγριους θαλασσοδαρμούς (σε ένα ταξίδι στην Καρθαία, που περιγράφω εδώ), αλλά πάντα επιστρέφω με ιδιαίτερη χαρά. Θυμάμαι μια βόλτα ένα Σεπτέμβρη πρωί, ως το λιοντάρι της Κέας , όταν έμαθα έναν από τους μύθους που το περιβάλλουν. Ίσως ο πιο νόστιμος μύθος… Ιδού…

Το μονοπατάκι ξεκινάει από τη νοτιοανατολική άκρη της Ιουλίδας, και οδηγάει προς το νεκροταφείο του χωριού. Είναι εύκολο, δεν το χάνω με τίποτε. Δροσίστικα λίγο σε μια από τις ακριανές πηγές  του οικισμού και ξεκίνησα νωρίς το περπάτημα μέσα στις συκιές και τις μυγδαλιές. Το μελτεμάκι ήταν πολύ μαλακό και ευχάριστο, λίγα γίδια και γαϊδούρια μασουλούσαν το άχυρο γύρω από τις ξερολιθιές που κατέβαιναν ζωνάρια ζωνάρια ως χαμηλά στην Κορρησία και τον κάμπο της.

Το λιοντάρι της Κέας βρίσκεται λίγο μετά το νεκροταφείο. Ασβεστωμένοι σχιστόλιθοι ορίζουν το μονοπατάκι ως εκεί. Αρχαϊκό γλυπτό. Πελώριο, λαξεμένο σε ένα σταχτί μονόπετρο , με στάμπες από βελούδινα πράσινα και χρυσαφιά βρύα. Λένε πως φτιάχτηκε στον 6ο προ Χριστού αιώνα. Γιατί όμως? Εδώ ξεκινάει ο μύθος του φοβερού Λιόντα.

Καθώς όλη η ρεματιά γύρω έχει πολλά νερά και πηγές, ως ήταν φυσικό εδώ ζούσαν λεγεώνες ολόκληρες από νύμφες των νερών. Νεράιδες δηλαδή…  Καλές ήταν, μόνο που περιέργως δεν συμπαθούσαν διόλου τις γυναίκες της Κέας. Οι νύμφες τις εχθρεύονταν και τις σκότωναν τακτικότατα. Τραγική εξέλιξις….Είδαν κι απόειδαν οι έρμοι οι Κείοι είπαν πως θα ξεμείνουν από γυναίκες και σκέφτηκαν να φύγουν για πάντα από το νησί. Όμως για καλή τους τύχη ένας ιερέας του Δία, παρακάλεσε το θεό και αυτός έστειλε ένα λιοντάρι, θερίο ολόκληρο. Το ζώο έπεσε με τρομερό θυμό στις νύμφες και αυτές για να γλιτώσουν άφησαν την ωραία Κέα και πέρασαν στην αντικρινή Κάρυστο, όπου βρήκαν άλλες πηγές και ρεματιές για να ποιούν τας διατριβάς των.

Δεν ξέρουμε την τύχη του λιονταριού έκτοτε. Ξέρουμε όμως ότι οι κάτοικοι της Κέας για προληπτικούς λόγους έφτιαξαν αυτό το πελώριο πέτρινο θηρίο που βλέπουμε σήμερα, μπας και οι νύμφες αποφάσιζαν να γυρίσουν. Ο τρόμος του λιονταριού , ακόμη και του πέτρινου λιονταριού τις κράτησε για πάντα μακριά…

Ο ήλιος λάμπει πάνω στα πέτρινα μουστάκια του κολοσσικού γλυπτού. Καιρός να βάλω το καπέλο μου και να επιστρέψω σε μια πιο σοβαρή σκιά να δροσιστώ.

Βλέπετε είναι ο πυρωμένος ήλιος που με διώχνει. Και όχι το καημένο, άκακο λιοντάρι της Τζιάς…

Οι νύμφες εξάλλου δεν μένουν πια εδώ…

Που βρίσκομαι?

Στην Τζιά (Κέα) το κοντινότερο στην Αττική κυκλαδονήσι. Ο καλύτερος τρόπος να πάτε στο νησί είναι εν πλω με το ferryboat από το Λαύριο. Καλύτερα να έχετε δικό σας μέσο (αυτοκίνητο ή μοτό) γιατί το νησί είναι μεγάλο και ωραίο και αξίζει να το εξερευνήσετε. Το λιοντάρι της Κέας βρίσκεται στην πλαγιά του λόφου, ανατολικά της Ιουλίδας.