Τριγύρω από τα τείχη υπάρχουν λίγα ακόμη σπιτάκια που κατοικούνται ως σήμερα. Είναι το borgo, το προάστιο, του θρυλικού κάστρου του Αγίου Γεωργίου στην Κεφαλλονιά. Παρκάρεις εδώ και ανεβαίνεις προς τα πέτρινα σκαλιά και τις βαριές πύλες. Πρωί. Πολύ πρωί… Κάθε πρωτεύουσα εξάλλου πρωί αξίζει να τη δεις…
Στην κορυφή ενός πνιγμένου από τα πεύκα λόφου πολύ κοντά στην περιοχή του χωριού Περατάτα, βρίσκεται η μεσαιωνική πρωτεύουσα της Κεφαλλονιάς. Το Κάστρο του Αγίου Γεωργίου, ή απλά Κάστρο, είναι ένα από τα σημαντικότερα μνημεία του νησιού, αιώνιος μάρτυρας της ταραγμένης ιστορίας του.
Μάλλον κτίστηκε από Βυζαντινούς αυτοκράτορες για να αντιμετωπίσει το νησί τις πειρατικές επιδρομές των Αράβων και άλλων επίδοξων κατακτητών. Οι κτήτορες Ορσίνι , Παλατινοί κόμητες, το ανακαίνισαν κάπως αλλά τη σημερινή του μορφή την πήρε στην Ενετοκρατία, κυρίως τον 16ο αιώνα, μετά την εκδίωξη των Τούρκων από την Κεφαλλονιά.
Εδώ βρισκόταν και η διοικητική έδρα του νησιού έως το 1757 που η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στο Αργοστόλι. Το σημαντικό αυτό φρούριο έχει έκταση 16.000 τ.μ. και περίμετρο 600 μέτρων. Στις σωζόμενες επάλξεις διακρίνονται θυρίδες τηλεβόλων, πολεμίστρες για ελαφρότερα όπλα και παρατηρητήρια, καθώς και υπολείμματα γέφυρας που κατασκευάστηκε στην περίοδο της γαλλικής κατοχής του νησιού για να ενώνει τις επάλξεις.
Στο εσωτερικό, υπάρχουν τα ερείπια του καθολικού ναού του Αγίου Γεωργίου, ενώ μέσα στο φρούριο υπήρχαν και άλλοι ναοί, όπως και αποθήκες τροφίμων, πυρομαχικών, στρατώνες, νοσοκομεία, φυλακές, δεξαμενές νερού καθώς και δημόσια και ιδιωτικά κτίρια, πολλά από τα οποία έφεραν τα οικόσημα των ευγενών Ενετών κατοίκων. Λένε μάλιστα πως από τις επάλξεις ξεκινούσε τούνελ που αποτελούσε έξοδο κινδύνου και οδηγούσε στην λίμνη του Κούταβου, κοντά στο Αργοστόλι. Ποιος ξέρει…
Καθίστε στις νότιες επάλξεις και θαυμάστε το πανόραμα της Λειβαθούς, τους ελαιώνες και τα καταπράσινα περιβόλια και τα παλιά χωριά της κεφαλλονίτικης αριστοκρατίας, τα Σβορωνάτα, τα Μεταξάτα, τα Φωκάτα, την Πεσάδα, τη Λακήθρα, τους λόφους με τα αρχοντικά και τους μαντρωμένους παραδεισένιους κήπους. Και σκεφτείτε τη μεγάλη στιγμή του Κάστρου τα Χριστούγεννα του 1500. Όταν εδώ στην σημερινή γαλήνη γινόταν μια λυσσαλέα πολιορκία, ένα μακελειό καθώς οι δυνάμεις Ενετών και Ισπανών προσπαθούσαν να πάρουν το κάστρο και όλο το νησί από τους Τούρκους (που το κατείχαν ήδη 16 χρόνια…). Και όταν η πολιορκία έληξε ο μέγας Γκονσαλο ντε Κορντόμπα, ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής στρατιάς μπήκε ασκεπής στον καθολικό ναό του Αγίου Γεωργίου στο Κάστρο να προσκυνήσει το Χριστό που τους χάρισε τη νίκη.
Όλα είναι στάχτη βέβαια σήμερα… Και στάχτη θα είναι κάποτε και τα σημερινά. Κι εγώ σκέφτομαι τις ιστορίες του Γκονσάλο και του Κάστρου και της Κεφαλλονιάς χαράματα Αυγούστου. Ας κατέβω για ένα καφέ στο Borgo και μετά να δω τον εκπληκτικό ναό της Ευαγγελίστριας παραδίπλα, μια δόξα του επτανησιακού μπαρόκ. Εδώ φυλάσσονται φορητές εικόνες από τις εκκλησίες του Κάστρου.
Όλο και κάποια ιστορία θα έχουν να μου πουν.
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.