Αν δεν το καταλάβατε ο τίτλος μιλάει για πειρατή. Τον πιο διάσημο πειρατή της Μεσογείου. Τον γνωστό Μπαρμπαρόσα (barba rossa = κόκκινα γένια).
Και ανακαλύπτω τα έργα και τις ημέρες του στα Κύθηρα. Τι έμεινε από αυτές; Το ψάχνω οδηγώντας ως τον γοητευτικότερο ερειπιώνα του νησιού. Στα λείψανα της παλιάς πρωτεύουσας του νησιού. Στην θρυλική Παλαιόχωρα.
Περπατάω μέσα στους αρωματικούς θάμνους με τα κίτρινα λουλούδια. Είναι άνοιξη και οι μέλισσες χαλάνε τον κόσμο από το βουητό στις γύρω πλαγιές με το αρωματικό θυμάρι.
Στην Παλαιόχωρα δεν έχει επισκέπτες αυτή την ώρα. Είναι απόγευμα γλυκό, μυρωδάτο, ήσυχο. Ώρα περισυλλογής…
Δύο χαράδρες σκίζουν τα βράχια και σμίγουν σε ένα θεόρατο πέτρινο σωρό. Και πάνω του βρίσκεται ότι έμεινε από τον Άγιο Δημήτριο, την Παλαιόχωρα δηλαδή, την βυζαντινή Τσιριγώτικη πρωτεύουσα, που έφτιαξαν οι Μονεμβασίτες Ευδαιμονογιάννηδες, κάποτε δεσπότες του Τσιρίγου. Οι θρύλοι λένε πως κάποτε ήταν πάμπλουτη…
Χιβάδες ιερών από πάμπολλα εκκλησάκια, ερειπωμένα σπίτια, πέτρες που σηκώνονται σαν άσπρα δόντια ,μέσα από τα βάτα, τα σκίνα και τις αγριοσυκιές είναι σήμερα η Παλαιόχωρα η οποία λεηλατήθηκε το 1537 από τον φοβερό και τρομερό Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα. Από τον Κοκκινογένη που λέγαμε, ο οποίος εκείνη την εποχή έπεσε στα νησιά του Αιγαίου σαν την κατάρα του Θεού.
Οι πειρατές του Μπαρμπαρόσα είδαν τις καμινάδες των σπιτιών, αποβιβάστηκαν στην ακτή και ανεβαίνοντας ανάποδα το φαράγγι της Κακής Λαγκάδας όρμησαν στην Παλαιόχωρα. Οι Τσιριγώτες κατασφάχτηκαν οι επιζήσαντες πουλήθηκαν σκλάβοι και ο τόπος δεν ξανακατοικήθηκε ποτέ. Η μάλλον όχι. Κατοικείται ακόμη από πετρογέρακα, φίδια, σαύρες και κάμποσους θρύλους.
Σουλατσάρω ανάμεσα στα χαλάσματα των σπιτιών, περνάω από τους βυζαντινούς ναούς της Αγίας Βαρβάρας, την Παναγία στο Φόρο, τα λείψανα του Αγίου Αντωνίου. Υπήρχαν λέει κάποτε 70 εκκλησίες εδώ αλλά σήμερα έχουν αναγνωριστεί μόλις 21. Τα λείψανα των σπιτιών φτάνουν ως τις άκρες του αβυσσαλέου γκρεμού. Ζαλίζομαι κοιτώντας κάτω…
Ο αέρας μπαίνει σφυρίζοντας από την Κακή Λαγκάδα. Νομίζω ότι ακούγονται ακόμη οι οιμωγές των δύσμοιρων της Παλαιόχωρας καθώς πηδούσαν στους τεφροκόκκινους γκρεμούς. Η μου φαίνεται;
Ωχ… ένας ήχος ακούεται… «Ε, παλικάρι…πως από δω;»
Μια κυρούλα με τσεμπέρι και μια τσάντα άγρια σπαράγγια ξετρυπώνει μέσα από τα χαλάσματα. Δεν θέλει φωτογραφία. Αλλά προφταίνει να μου πει δυο κουβέντες. Για το παλιό χωριό.
«Και που πήγαν όσοι σώθηκαν;» τη ρωτάω.
«Α.. πέρα στα χωριά.. Ο πρώτος που έφτασε στο πιο κοντινό χωριό φορούσε μια βράκα με τρία φύλλα, πάνινα. Τον είπανε Τριφύλλη. Και το χωριό το λένε ως τα σήμερα Τριφυλλιάνικα… Άιντε καλό βράδυ…».
Και χάθηκε πίσω από τρεις μισογκρεμισμένες καμάρες…
Που βρίσκομαι;
Τα Κύθηρα βρίσκονται νότια της Πελοποννήσου. Ο γρηγορότερος τρόπος για να πάτε (εκτός του αεροπλάνου) είναι οδικώς ως τη Νεάπολη Λακωνίας και μετά με φεριμπότ.
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.