Λιβαδειά, πηγές Κρύας, μαντείο Τροφωνίου, Θήβα, Βοιωτία, Παρνασσός, Δελφοί, όρος Καλλίδρομο, Στερεά Ελλάδα

Ο μάντης στη μοτοσικλέτα

Ήταν ένα Σάββατο μετά από μια βδομάδα βροχή. Το πλάνο έλεγε όρος Καλλίδρομο, διασχίζοντας τους επαρχιακούς δρόμους της Βοιωτίας. Το πλάνο έλεγε λιακάδα. Ε, από νωρίς το Σάββατο το πλάνο έδειχνε λάθος. Μικρή ιστορία για ένα μάντη, ένα μαντείο και τρεις μοτοσικλετιστές. Και χωρίς βροχή.

Καθόμασταν κάτω από μια γέφυρα στην Εθνική οδό στο ύψος της Κηφισιάς και βλέπαμε την καταιγίδα να μαίνεται. Οχτώ το πρωί Σαββάτο… Εμείς και ένας μπάρμπας με παπί…  Τεράστια φορτηγά περνούσαν ουρλιάζοντας και λούζοντας τις γυαλιστερές μας BMW με λασπόνερα. Κοιταζόμασταν και δεν μιλούσαμε.

«Ρε συ που θα πάμε?» ρώτησα το Χρήστο, ο οποίος ήταν βέβαιος για την λιακάδα, όλη την προηγούμενη εβδομάδα. Κοιτούσε τον  χαμό και τον μαύρο ουρανό, χαμογέλαγε, κάπνιζε και δεν μίλαγε.

«Νομίζω ότι θα στρώσει…» είπα κοιτώντας την Πάρνηθα μαύρη από τα σύννεφα της καταιγίδας. Γιατί το είπα? Μήπως είχα κάνα σημάδι? Κάνα οιωνό?

Μπα… Απλώς μάντευα… Θυμόμουν και την πρόγνωση αλλά… ποια πρόγνωση… Εδώ στάζαμε από την κορφή ως τα νύχια.. Μια μαντεψιά ήταν, κάτι σαν ευχή…

«Λιβαδειά, πηγές Κρύας, μαντείο Τροφωνίου, Θήβα, Βοιωτία, Παρνασσός, Δελφοί, όρος Καλλίδρομο, Στερεά Ελλάδα»
Πηγές Κρύας

Με τον Στέλιο και την τρίτη μοτοσικλέτα βρεθήκαμε μετά από λίγο στα διόδια του Καπανδριτίου. Όλοι με αδιάβροχα, και ο καιρός …ξίδι.

«Θα φτιάξει..» είπα.

Με κοιτάξανε λες και ήμουν τσιγγάνα τουρκογύφτισσα. Εγώ απλώς μάντευα, ευχόμουν, ούτε ήξερα τι έλεγα…

Σε μισή ώρα, σταματούσαμε δίπλα σε ένα χωράφι έξω από τη Θήβα να βγάλουμε τα αδιάβροχα. Σκάγαμε εξάλλου. Ο ήλιος ήδη έκαιγε…

Οδηγήσαμε μέσα σε μια υπέροχη διάφανη ατμόσφαιρα: όλα τα τοπία πλυμένα από τη βροχή γυάλιζαν , ο ουρανός καταγάλανος, τα λιβάδια με ένα εκτυφλωτικό πράσινο, το χώμα μύριζε βρεμένο και από κάποιο ελαιουργείο ερχόταν η δριμεία μυρωδιά του καινούριου ελαιολάδου… Αρχές Δεκέμβρη. Και με λιακάδα…

Νομίζω ότι πιο συμβολικό μέρος για καφέ από τις πηγές της Κρύας στη Λιβαδειά δεν μπορούσα να σκεφτώ εκείνη το στιγμή. Κατ αρχήν γιατί είναι το πιο όμορφο κομμάτι της Λιβαδειάς:  μια ρεματιά του ποταμού Έρκυνα, ολόδροση, πνιγμένη στα πλατάνια, με παλιές πέτρινες γέφυρες,  πλακόστρωτα δρομάκια, λείψανα από παλιούς νερόμυλους και υδροκίνητες εγκαταστάσεις του 19ου αιώνα, ένας μεσαιωνικός πύργος και ένα καταπληκτικό φαράγγι από πίσω.

«Λιβαδειά, πηγές Κρύας, μαντείο Τροφωνίου, Θήβα, Βοιωτία, Παρνασσός, Δελφοί, όρος Καλλίδρομο, Στερεά Ελλάδα»
Πηγές Κρύας

Γι αυτά? Όχι μόνο. Εδώ σε αυτή την ωραία κοιλάδα και τον απότομο λόφο από πάνω της βρισκόταν ένα από τα ιερότερα και παλαιότερα μαντεία της αρχαίας Ελλάδας, το Μαντείο του Τροφωνίου.

«Και ποιος ήταν ο Τροφώνιος?» με ρωτήσαν οι φίλοι μου ρουφώντας τον εσπρέσσο τους.

«Λιβαδειά, πηγές Κρύας, μαντείο Τροφωνίου, Θήβα, Βοιωτία, Παρνασσός, Δελφοί, όρος Καλλίδρομο, Στερεά Ελλάδα»
Πηγές Κρύας

«Ένας μάντης…» απάντησα γελώντας. «Κι αυτός μάντευε τον καιρό πριν πάει βόλτα..».

«Σοβαρέψου… Δεν νομίζω να είχε μοτοσικλέτα ο Τροφώνιος»….είπε ο Χρήστος.

Σωστά. Δεν είχε.

«Λιβαδειά, πηγές Κρύας, μαντείο Τροφωνίου, Θήβα, Βοιωτία, Παρνασσός, Δελφοί, όρος Καλλίδρομο, Στερεά Ελλάδα»
Μεσαιωνικός Πύργος

Είχε όμως ταλέντο στο χτίσιμο, ήταν περίφημος αρχιτέκτονας. Μαζί δε με τον αδελφό του Αγαμήδη έχτισαν με πέτρα και ξύλο περίφημα μνημεία, όπως το ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς. Έχτισαν τέλος για ένα βασιλιά στην Τανάγρα, τον Υριέα, ένα απόρθητο θησαυροφυλάκιο για τους θησαυρούς του. Όμως τα δύο αδέλφια είπαν πως είναι κρίμα τόσο χρυσάφι να το έχει μόνο ο πελάτης τους. Και έβαλαν στο αρχιτεκτόνημα και μια πέτρα πονηρή: την έβγαζαν απ έξω στο αόρατο, έμπαιναν μέσα και ξάφριζαν τον Υριέα. Ο οποίος βέβαια κάποτε κατάλαβε ότι το θησαυροφυλάκιό του έχει «ποντίκια» και έστησε παγίδα.Στην οποία αλίμονο πιάστηκε ο Αγαμήδης. Ο Τροφώνιος για να γλυτώσει τον αδελφό του από την ταλαιπώρια (και τον εαυτό του από τη σύλληψη) έκοψε το κεφάλι του Αγαμήδη και το πήρε μαζί του. Μετά μπήκε και σε ένα βαθύ λάκκο μέσα στο χώμα και χάθηκε για πάντα…

«Λιβαδειά, πηγές Κρύας, μαντείο Τροφωνίου, Θήβα, Βοιωτία, Παρνασσός, Δελφοί, όρος Καλλίδρομο, Στερεά Ελλάδα»
Πηγές Κρύας, πάρκο

Πολλά χρόνια αργότερα οι κάτοικοι της Λιβαδειάς υπέφεραν από ανομβρία και ζήτησαν  χρησμό από τους Δελφούς. Και έμαθαν πως στην πόλη τους υπάρχει ένας παλαιός ήρωας που δεν τον λατρεύουν και πρέπει να τον λατρέψουν για να έρθει ξανά το νεράκι της βροχής. Ακολουθώντας ένα κοπάδι μέλισσες λοιπόν οι βοσκοί της Λιβαδειάς βρήκαν το σπήλαιο, έκαναν τα δέοντα για να τελειώσει η ανομβρία και με τον καιρό εκεί στήθηκε άγαλμα του Τροφώνιου και ένα φοβερό μαντείο.  Ο Παυσανίας μας διέσωσε σπαρταριστές λεπτομέρειες για την μύηση του πιστού πριν μπει στο υπόγειο σπήλαιο, για νηστείες, κρύα μπάνια στον Έρκυνα, για κατανάλωση νερού από τις πηγές της Λήθης και της Μνημοσύνης, για μελόπιτες στα χέρια για να τρέφει τα φίδια εκεί μέσα, για σκοτάδια πίσσα και για τη φωνή του Αγαθού Δαίμονα που έδινε χρησμό. Ο πιστός έβγαινε σε κατάσταση σοκ από το υπόγειο λαγούμι ψελλίζοντας ασυναρτησίες από τη φρίκη και μετά από ώρα έλεγε το χρησμό στους ιερείς και σε κανένα άλλο. Ποτέ…

Οι φίλοι μου σώπαιναν και κάπνιζαν κάτι χοντρά πούρα, απαραίτητη τελετουργία της βόλτας τους με τις μοτοσικλέτες. Κατέβηκα να φωτογραφίσω τα λαξεύματα στο βράχο, στα οποία άφηναν κάποτε τα αφιερώματα στο μαντείο του Τροφωνίου Διός. Το περιώνυμο σπήλαιο του Αγαθοδαίμονα δεν βρέθηκε πότε. Ούτε τα αγάλματα που περιγράφει ο Παυσανίας.

«Λιβαδειά, πηγές Κρύας, μαντείο Τροφωνίου, Θήβα, Βοιωτία, Παρνασσός, Δελφοί, όρος Καλλίδρομο, Στερεά Ελλάδα»
Προς Μαντείο Τροφωνίου

«Και λοιπόν… Τι θα έλεγε ο μάντης για τον καιρό σήμερα?» με ρώτησαν γελώντας.

«Λιακάδα.» απάντησα με σιγουριά. «Λιακάδα ολόλαμπρη…». Το είπα και χωρίς να έχω πάρει χρησμό…

Ο Τροφώνιος λατρεύτηκε εδώ κάπως σαν τον Ασκληπιό, το μαντείο του θεράπευε σε ένα βαθμό τους πιστούς. Τους έβγαζε από την αγωνία για το μέλλον. Μετά την κατάθλιψη της σπηλιάς, τη μαυρίλα και τη δαιμονική φωνή ο Παυσανίας λέει ότι ο πιστός έλιωνε στο γέλιο.

Βγαίνοντας από τη σκιά των πλατανιών είδαμε την πόλη να λάμπει από τον ήλιο γελαστή. Σαν μετά από χρησμό…
Οι τρεις βαριές μοτοσικλέτες μας βγήκαν στο δρόμο και άρχισαν να καταπίνουν γουργουρίζοντας ατέλειωτα χειμωνιάτικα χιλιόμετρα…

Μες στη λιακάδα!

«Λιβαδειά, πηγές Κρύας, μαντείο Τροφωνίου, Θήβα, Βοιωτία, Παρνασσός, Δελφοί, όρος Καλλίδρομο, Στερεά Ελλάδα»
Πηγές Κρύας

Που βρίσκομαι;

Στη Λιβαδειά, στη Βοιωτία στην καρδιά της Στερεάς Ελλάδας. Ο καλύτερος τρόπος να έρθετε ως εδώ είναι μέσω παλιάς Εθνικής οδού Αθηνών Λαμίας, διασχίζοντας τον κάμπο της Βοιωτίας. Η συνέχεια της διαδρομής μας οδήγησε στους πρόποδες του Παρνασσού και στο όρος Καλλίδρομο.

Social Media