Ο Κεμάλ στην Αθήνα

Το Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης στην Αθήνα είναι ένα μικρό λιγότερο γνωστό διαμαντάκι της  πόλης. Το ήξερα.  Το είδα ένα ηλιόλουστο χειμωνιάτικο μεσημέρι με ένα αστραφτερό ουρανό και ένα Μοναστηράκι γεμάτο Αηβασίληδες.

Το Μουσείο Ισλαμικής τέχνης είναι μικρό. Είναι χαριτωμένο. Είναι  μοναδικό για τα ελληνικά πολιτιστικά πράγματα. Και μου χάρισε ένα υπέροχο μεσημέρι Κυριακής. Μαζί με τα εκθέματα υπήρχε μια περίφημη έκθεση με έργα του λαμπρού οριενταλιστή ζωγράφου Θεόδωρου Ράλλη. Άλλο δώρο αυτό…

Στο Μουσείο απλώνεται ένα κορδόνι της τέχνης του Ισλάμ από τον 6ο αιώνα έως τον 20ο. Υπέροχα σκαλιστά ξυλόγλυπτα θυρώματα, βελούδινα καλύμματα από σέλες, μαρμάρινα ανάγλυφα με κουφικά σύμβολα και φράσεις από το κοράνι, υπέροχη κεραμική με εκείνο το εκτυφλωτικό μπλε του κοβαλτίου και τα εξωτικά τυρκουάζ από την Προύσα και τη Νίκαια, κυρτά σπαθιά διάστικτα από αστραφτερά ρουμπίνια, εικονογραφημένα βιβλία, μωσαϊκά δάπεδα, που να πρωτοσταματήσεις…

Όσο έπλεα μέσα σε αυτό το μεθυστικό σύμπαν με τα αραβουργήματα και την πυκνή γεωμετρία των ρόδινων και γαλανών συμβόλων σκεφτόμουν μια και μόνη ιστορία. Την ιστορία του Κεμάλ, από το τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι, αυτή που ακούγεται στο δίσκο Reflections. Γιατί αυτή; Άδηλον.  Δεν χρειάζεται να την αφηγηθώ εγώ. Την λέει καλύτερα το τραγούδι το ίδιο…

This is the story of foolish Prince Bass Fiddle and wise Jerry Kemal.
As you remember, last time the Prince was found without a dime on the Ponce Valdez
while Jerry watched from a tree…

In the land of Ali Baba near the Sea of Babalee
Lived a man who played the zither with a pronoun on his knee.
He would dance among the fuzzy trees and bring the birds to life
And his name was Prince Bass Fiddle and he loved his ugly wife.

He would sing the songs of Lutvee in his very special way
And he puffed tea with his lumpy head and sleep all night and day.
With his turban and his Leicester faced the thieves of Germany
But beware great Prince Bass Fiddle, you’ll be hanging from a tree.

Fifty days and nights they waited for a sign from old Ratan
To pretend to wear the colours of the Emperor Charlie Chan.
So they strolled into the forest with a song and energy
To find bay leaves in the cauldron of the mad witch Betty Lee.

Came the answer from a leaf top that was found upon the ground
“Only time and Prince Bass Fiddle will repair your bellies round.
Search the highlands search the lowlands, cruise the Sea of Babalee,
But remember that your children need the food from filigree.”

Then one day in Abalone came a messenger to say
That onion-head Bass Fiddle broke in half, no more to play.
Will we lose our land of Lutvee to the bearded men of Cleaves?
Only miracles can save us and some tricks inside our sleeves.

From the sky there was an answer to the question of the plebes
“You will meet a tall dark stranger wearing black and blue cannives.
Who is Lucy, who is Nestor? We should only be there now.
Why, it’s Aphrodite Milton and his keeper Prince Kemal.

Goodnight, Kemal, goodnight.

«Καληνύχτα Κεμάλ λοιπόν…», σκέφτηκα και βγήκα στο εκτυφλωτικής ομορφιάς Κυριακάτικο απόγευμα. Απέναντι από το μουσείο τα μάρμαρα του Κεραμικού άστραφταν πάνω στο δροσερό, σκουροπράσινο γρασίδι.

Θα άρεσε στον Μάνο Χατζιδάκι ένα τέτοιο απόγευμα, νομίζω…

Που βρίσκομαι;

Στο Μουσείο Ισλαμικής τέχνης, στην Αθήνα. Το Μουσείο βρίσκεται στο Μοναστηράκι πολύ κοντά στην πλατεία Ασωμάτων.