Στο αρχαιολογικό μουσείο της Νάξου είχα ξαναπάει. Αλλά εκείνο το πρωί το έβλεπα με άλλα μάτια. Αλλάζουμε εμείς οι άνθρωποι… Μα το είπε και ο Ηράκλειτος, αιώνες τώρα… «δεν μπαίνεις δυο φορές στα νερά του ίδιου ποταμού…». Και αυτή τη φορά στάθηκα σε ένα προϊστορικό αγγείο.
Ο αυγουστιάτικος ήλιος έψηνε την αίθουσα των κεραμικών με τις παλιές προθήκες και τα ξύλινα πατώματα. Κλιματισμός ούτε για δείγμα, ότι μας έσωζε ήταν η λιγοστή δροσιά από τους χοντρούς τοίχους του παμπάλαιου κτηρίου των Ιησουϊτών μοναχών της Νάξου.
Κοίταξα το αγγείο με περιέργεια. Βαμμένο στα χρώματα της ώχρας ήταν στολισμένο ολόγυρα με μια παράσταση. Απλοϊκή και κακότεχνη… Γρήγορα κατάλαβα πως ήταν μια σκηνή ψαρέματος.
Οι ψαράδες – ανθρωπάκια μονοκοντυλιές, το άκρον άωτο της απλότητας και του ναϊφ στυλιζαρίσματος – περικυκλώνουν τα θηριώδη ριγέ ψάρια, που θυμίζουν μανάτους ή φώκιες, με κάτι που μάλλον είναι δίχτυ. Αλλά θα μπορούσε να είναι και παραγάδι, είναι απλώς μια γραμμή… Τα μαλλιά των ψαράδων είναι όρθια σαν θάμνοι ξεραμένοι από την αρμύρα του αρχιπελάγους.
Άραγε πόσο τους ήξερε ο άγνωστος αρχαϊκός καλλιτέχνης; Άραγε ήταν τόσο μεγάλα τα ψάρια τότε στις θάλασσες του νησιού; Και που είναι το πλεούμενό τους; Από στεριάς τα ψαρεύουν;
Είχα βυθιστεί στις απορίες μου που, φευ, δεν θα έβρισκαν ποτέ απάντηση.
Σκέφτηκα να ρωτήσω ένα κορίτσι, που εκτελούσε χρέη φύλακα. Το μέτωπό της ήταν ιδρωμένο και με το δάχτυλο ανεβοκατέβαζε τις οθόνες στο smartphone της.
– Σϋγγνώμη μήπως ξέρετε περισσότερα γι αυτό το αγγείο; Γιατί δεν έχει καθόλου ετικέτα… ρώτησα ο αφελής.
– Μπα… δεν λειτουργεί κι ο κλιματισμός… απάντησε και έσκυψε πάλι στο τηλέφωνό της.
Άκουσα το σφύριγμα μιας σειρήνας…
Μια τράτα έμπαινε στο λιμάνι…
Το αρχαιολογικό μουσείο της Νάξου: Στεγάζεται σε ένα από τα σημαντικότερα κτίρια του Κάστρου στην παλιά σχολή των Ιησουϊτών, στην οποία σπούδασε ο Νίκος Καζαντζάκης την περίοδο 1897-1898 (βλ. Χώρα). Είναι πενταόροφο και στεγάζει το μουσείο από το 1973. Είναι κάπως παλιό και με κακό φωτισμό, αλλά έχει πολύ ενδιαφέροντα εκθέματα (ειδικά της πρωτοκυκλαδικής περιόδου 3200-2300 π.Χ.) όπως κυκλαδικά ειδώλια, μια σπουδαία συλλογή κεραμικής, γλυπτά, μέρη αγαλμάτων και σαρκοφάγων κ.α.
Η ταράτσα στο πίσω μέρος είναι ένα από τα ομορφότερα μέρη του μουσείου. Την περιτριγυρίζουν οι βαμμένοι τοίχοι της παλιάς γαλλικής εμπορικής σχολής και στο κέντρο της υπάρχει ένα αρχαίο ψηφιδωτό με ζωηρά χρώματα, ενώ ολόγυρα υπάρχουν αρχαία ευρήματα και γλυπτά. (Ανοικτό 08:30-15:00, εκτός Δευτέρας, τηλ. 22850 22725).
Που βρίσκομαι;
Στη Νάξο φυσικά, το μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων όπου θα έρθετε ακτοπλοίκώς από τον Πειραιά ή αεροπορικώς από την Αθήνα.
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.