Το γεφύρι στο Νεραϊδοχώρι

Το χωριό Νεραϊδοχώρι, του τίτλου, βρίσκεται σε ένα μαγικό τόπο, στην κοιλάδα του Αχελώου (ή Ασπροπόταμου) στη Θεσσαλία, στην καταπράσινη καρδιά της Πίνδου. Το Νεραϊδοχώρι δεν έχει σήμερα νεράιδες. Εκεί που κάποτε ήταν οι νεράιδες βρίσκεται ένα γεφύρι, μα τι γεφύρι. Με ονοματεπώνυμο. Άκρως ηρωικό…

Ήταν βέβαιο ότι και οι νεράιδες που ίσως ζούσαν στα νερά του ποταμού εκείνη τη μέρα θα είχαν παγώσει. Το χιόνι είχε κουκουλώσει όλη την κοιλάδα, κάτω από το Νεραϊδοχώρι.

Ψάχναμε το γεφύρι, το σημαντικό αυτό μνημείο του λαϊκού πολιτισμού του Νεραϊδοχωρίου. Αλλά πριν πάμε μπήκαμε σε ένα καφενέ να ρωτήσουμε πως να κατέβουμε ως εκεί. Το χιόνι ήταν πηγμένο και θέλαμε ασφαλείς πληροφορίες, δεν ήμασταν για πέρα δώθε. 

Ο κυρ Νίκος, άφησε την πρέφα και σηκώθηκε να μας δώσει οδηγίες.  

«Για να φτάσετε στο γιοφύρι, θα κατηφορίσετε περίπου 2 χλμ. από το χωριό σε πολύ βατό χωματόδρομο ως την κοίτη του Καμναϊτικου ρέματος, εκεί…, εκεί που είναι η καινούργια μικρή γέφυρα. Αφήνετε το αμάξι σας και συνεχίζετε νότια, θα δείτε και τις πινακίδες.  Μετά θα δείτε τον παλιό νερόμυλο του Βετερνίκου και μετά από περίπου 10΄πεζοπορίας θα φτάσετε στον περίφημο γεφύρι του Νεραϊδοχωρίου. Το λένε και γεφύρι του Χατζηπέτρου, ε…, καταλάβατε;».

Ε, καταλάβαμε. Αλλά επειδή μας είδε έτσι βασάνηδες αποφάσισε ο καλός μας άνθρωπος να μας οδηγήσει ως εκεί. Μέσα στο πηχτό, ως το γόνατο χιόνι…

Το αγροτικό αυτοκίνητο γλίστραγε πολύ, τα 2 χιλιόμετρα ήταν βουνό. Τελικά φτάσαμε. Περπατήσαμε ως τον έρημο νερόμυλο, ένα ωραίο κτήριο που τότε αναστηλωνόταν, και φτάσαμε στο γεφύρι. Το θαυμάσαμε, το φωτογραφίσαμε, ακούσαμε και τη βουή του λασπωμένου ποταμιού. Ήταν ώρα να μάθουμε την ιστορία του. 

Η οποία ιστορία ξεκινάει από την κοσμοπολίτισσα Ελάτη, το κοντινό κεφαλοχώρι που είναι πατρίδα του οπλαρχηγού της επανάστασης του 1821 Χριστόδουλου Χατζηπέτρου. Ο Χατζηπέτρος ήταν γραμματικός του Αλή Πασά  αλλά μυήθηκε στην Φιλική εταιρεία και με τη σειρά του μύησε κι άλλους σπουδαίους αγωνιστές όπως ο Παπαθύμιος Βλαχάβας, ο Γάτσος, ο Στουρνάρης κι άλλοι. Ο Χατζηπέτρος συμμετείχε σε πολλές μάχες την Πελοπόννησο,  στο Μεσολόγγι και σκοτώθηκε στην  μάχη του Φαλήρου δίπλα στον Γεώργιο Καραϊσκάκη.

Τι σχέση έχουν αυτά με το γιοφύρι όμως;

Από την Ελάτη ήρθε ο Γούσιος Χατζηπέτρος, πατέρας του αγωνιστή της επανάστασης Χριστόδουλου Χατζηπέτρου, ο οποίος ήταν μεγάλος τσέλιγκας του χωριού εύπορος και γενναιόδωρος και με χρήματα του χτίστηκε το γεφύρι. Ωραίο, γερό και ομορφοχτσιμένο, με καλοπελεκημένες πέτρες.

Κατά την παράδοση το γεφύρι χτίστηκε τον 18ο αιώνα (πιθανώς το 1750) και είναι μονότοξο. Έχει άνοιγμα τόξου 14,3 μέτρα, ύψος τόξου 7,7 μέτρα και συνολικό μήκος 30,5 μέτρα. Το γεφύρι λέγεται και γεφύρι της Σμίξης γιατί εδώ ενώνονται οι παραπόταμοι του Αχελώου.

Μαζί με το γεφύρι, την ίδια εποχή και με λεφτά του Χατζηπέτρου, φτιάχτηκε και η λεγόμενη «σκάλα Χατζηπέτρου» ένα παλιό καλντερίμι το οποίο μαζί με το γεφύρι συνέδεε τα χωριά του Ασπροπόταμου με τον κάμπο των Τρικάλων.

Είδαμε ίχνη του παλιού καλντεριμιού (η παλιά Βλαχόστρατα) κοντά στο γεφύρι. Ότι δηλαδή φαινόταν κάτω από μισό μέτρο χιόνι…

«Είναι η Βλαχόστρατα…» φώναξε ο μπάρμπας. «Θέλετε να πάμε;»

«Μπα, καλύτερα να περιμένουμε να λιώσουν τα χιόνια…» απάντησε ο φίλος μου και φωτογράφος.

Συμφωνήσαμε κουνώντας το κεφάλι και αρχίσαμε το περπάτημα ως το αμάξι. Μας περίμενε τσάι με κονιάκ στο καφενείο.

Και μια ξυλόσομπα μούρλια…

Που βρίσκομαι;

Το Νεραϊδοχώρι είναι ένα από τα πολύ όμορφα χωριά της κοιλάδας του Ασπροποτάμου, στο νομό Τρικάλων. Βρίσκεται δε λίγο μετά το διάσημο Περτούλι. Θα έρθετε εδώ οδικώς μέσω Τρικάλων ακολουθώντας τον δρόμο για Πύλη και Ελάτη. Ο κεντρικός ασφαλτόδρομος Ελάτης Περτουλίου θα σας φέρει στο Νεραϊδοχώρι.