Γεύμα με τόνο πριν 2000 χρόνια!

Ο Πόρος… τι όνειρο…

Εκείνη τη φορά όμως είχα αφήσει τον παλιό καπετανοχώρι και τις μνήμες του κοσμοπολιτισμού από τον πρώιμο 20ο αιώνα και ανέβαινα στα βουνά.

Πέρα από το ρώσικο ναύσταθμο, ο δρόμος στρίβει ομαλά προς τα βόρεια μέσα σε ένα πανόραμα από όρμους και κάβους σκεπασμένους πουρνάρια και αγριελιές και πολλά πεύκα.

Τα πεύκα διαδέχονται αμπελώνες: είμαι στη Φούσια, φημισμένη για τα σταφύλια της ποριώτικη εξοχή. Και μετά εκεί πάνω στα βουνά… ένας ναός του Ποσειδώνα! Τόσο ασυνήθιστο θέαμα. Σα να βλέπεις Προφήτη Ηλία στη θάλασσα (για ένα τέτοιο εκκλησάκι θα διαβάσετε αλλού). Όμως αυτός ο ναός του θεού της θάλασσας είναι χτισμένος στο βουνό αλλά μπροστά σε ένα συναρπαστικό θαλασσινό πανόραμα του Σαρωνικού το οποίο με αφήνει άφωνο: Μέθανα, Αίγινα, Μονή, Πετροκάραβο, και βαθύτερα η Αττική το Σούνιο! Ως και οι Κυκλάδες αχνοφαίνονται. Περίφημα!

Τα λείψανα του ναού είναι λιγοστά διότι λιθολογήθηκε άγρια. Οι πέτρες οι καλοπελεκημένες ήταν καταπληκτικό οικοδομικό υλικό. Ξένοι περιηγητές ήδη από τον 18^ο αιώνα κατέγραψαν την μεταφορά των αρχαίων μαρμάρων για να χτιστεί το μοναστήρι της Ζούρβας στην Ύδρα.

Ως τις αρχές του 20ου καΐκια από την Ύδρα έρχονταν εδώ και έπαιρναν πέτρες για χτίσιμο! Ευτυχώς σώθηκαν κάποια λείψανα που θυμίζουν τον κάποτε περίλαμπρο ναό. Κι αυτό γιατί το οικόπεδο του ναού – που ως το 1976 ανήκε σε κάποιους ρετσινάδες! – απαλλοτριώθηκε…

«Αλίμονο», σκέφτομαι περπατώντας μέσα στο παχύ γρασίδι και τις μαργαρίτες που ανθίζουν στα χαλάσματα, «τίποτε δεν θυμίζει το ναό που έφτασε ικέτης ο μέγας ρήτορας Δημοσθένης, το 322 π.Χ.». Διότι ο ναός ήταν τότε άσυλο (και έδρα μιας Αμφικτιονίας). Ο Δημοσθένης τελικά αυτοκτόνησε εδώ για να μην δώσει στους Μακεδόνες διώκτες του τη χαρά να τον σύρουν δέσμιο στην Αθήνα. Ο ναός χτίστηκε το 520 π.Χ. Σήμερα βλέπω μόνο ελάχιστες πέτρες στα θεμέλια του. Τα βοηθητικά κτήρια είναι σε καλύτερη μοίρα.

Γύρω από το ναό υπήρχε η αρχαία πόλη Καλαυρία. Την οποία όπως και το ναό ανασκάπτουν ως σήμερα Σουηδοί αρχαιολόγοι. Σουηδοί εξάλλου ανακάλυψαν το ναό το 1894. Σε πρόσφατες ανασκαφές μάλιστα ανακαλύφθηκαν υπολείμματα ενός μεγάλου αρχαίου δείπνου στο οποίο σερβιρίστηκε μεταξύ άλλων χοιρινό φρικασέ και φρέσκος τόνος! Τι πληροφορία…

Έκατσα κάτω από ένα δέντρο να ξανασάνω. Προσπαθώ να φανταστώ εκείνο το δείπνο, εδώ ψηλά στο βουνό με τα πεύκα και την υπέροχη θέα. Να είχε άραγε φεγγάρι; Να είχαν άραγε μουσική; Πόσοι ήταν οι καλεσμένοι; Οι κυρίες τους ήταν όμορφες; Δεν ξέρω. Ξέρω μόνο ότι ο τόνος ήταν φρέσκος.

Ας πηγαίνω… Να κατηφορίσω στον γραφικό όρμο της Βαγιωνιάς (εκεί ήταν κι το λιμάνι της αρχαίας Καλαυρίας) για να ψωνίσω κάνα λαβράκι από το ιχθυοτροφείο για το δείπνο…

Που βρίσκομαι;

Ο Πόρος είναι ένα από τα νησιά του Σαρωνικού και βρίσκεται σχεδόν δίπλα στην ακτή της Αργολίδας. Ο γρηγορότερος τρόπος για να πας είναι με σύγχρονα ταχύπλοα της γραμμής από το λιμάνι του Πειραιά.