Ποιητική και άγνωστη Σκόπελος

Η Επισκοπή είναι το πιο ποιητικό και εντυπωσιακό μνημείο της Σκοπέλου! Είναι μια εκκλησία γεμάτη αρχαίο υλικό και περιτριγυρίζεται από μια αυλή επίσης σπαρμένη αρχαία και με υπέροχης αισθητικής κτίσματα. Σημείωση: είναι ιδιωτικά όλα αυτά! Και αυτή είναι η ιστορία τους.

Εκείνο το μαγιάτικο απόγευμα γυρίζαμε τις γειτονιές κοντά στην πόλη της Σκοπέλου. Ένας ιδιόμορφος τοίχος μας έκανε περίεργους. Τι να ήταν;

Η Επισκοπή ήταν…

Μια θαυμάσια παλιά εκκλησία. Ο ψηλός περίβολος της Επισκοπής προκαλεί όντως την περιέργεια: τι να κρύβεται πίσω από τα ψηλά της τείχη;

Ο τριώροφος πύργος στα δεξιά της εισόδου θυμίζει μεσαιωνικό πύργο της Ιταλίας και πιθανολογείται ότι ήταν επισκοπική έδρα. Στην πραγματικότητα η Επισκοπή προοριζόταν από τους Ενετούς για φρούριο, τα σχέδια τους όμως ανακόπηκαν ξαφνικά το 1538, όταν εισέβαλε στο νησί, το οποίο κατέστρεψε ολοκληρωτικά, ο Αλγερινός Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, πειρατής που έγινε αρχιναύαρχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Έτσι από το ημιτελές φρούριο παραμένουν σήμερα μόνο τα ψηλά τείχη.

Η λιθόστρωτη είσοδος οδηγεί στο εκκλησάκι της Παναγίας, θεμελιωμένο στο τέλος του 16ου αιώνα πάνω στα ερείπια δύο προϋπαρχόντων ναών του 1078 και του 7^ου (ή 6^ου) αιώνα. Μας είπαν πως αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στις εντοιχισμένες επιγραφές, αλλά και στο αρχαίο ανάγλυφο με την ημερομηνία που κτίστηκε  η βυζαντινή βασιλική και  τρισυπόστατη εκκλησία του 1078, αφιερωμένη στην Παναγία, στον Άγιο Αναστάσιο και στους 12 Αποστόλους. Για την κτητορική επιγραφή του ναού γράφει στο έργο του «Κήπος Χαρίτων» ο Σκοπελίτης λόγιος του 18^ου αιώνα, Καισάριος Δαπόντες.

Όλα πολύ ωραία…

Το 1949 αγοράστηκε από τους αδελφούς Δημητριάδη και με την βοήθεια του καθηγητή Ανδρέα Ξυγγόπουλου έγιναν ανασκαφές και αποκαλύφθηκαν ευρήματα που εκτίθενται στον χώρο της Επισκοπής. Η ανακαίνιση ολοκληρώθηκε το 1964 και δείχνει το μεράκι των ιδιοκτητών, οι οποίοι το συντηρούν μέχρι σήμερα και κατοικούν εκεί. Οι ίδιοι γνωρίζουν το εξαιρετικό ενδιαφέρον του χώρου στον οποίο μένουν και επιτρέπουν την τέλεση μυστηρίων στην εκκλησία, αλλά και την επίσκεψη της.

Καθίσαμε λοιπόν μαζί τους στη δροσιά και απολαύσαμε ένα ποιητικό μεσημέρι σε μια από τις πιο τρυφερές γωνιές των Σποράδων. Διάβασα μάλιστα και μερικά κομμάτια από την ποιητική αφήγηση «Κήπος Χαρίτων» του αγαπημένου μου Καισάριου Δαπόντε που μιλούν για την Επισκοπη. “….και ετιμάτο εις αυτήν πρώτα η Παναγία, των Αποστόλων δεύτερον η δωδεκάς η θεία, και τρίτον ο θαυματουργός επίσκοπος Σκοπέλων, Άγιος Αναστάσιος και πρέσβυς θεώ πέλων…”. Ένα μαγιάτικο μεσημέρι, με τον “Κήπο Χαρίτων” του Καισάριου Δαπόντε, σε ένα άλλο κήπο χαρίτων, σε ένα από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά της Σκοπέλου, σε μια όαση πολιτισμού και καλού γούστου, τη οποία υποθέτω θα ενέκρινε και ο πατήρ Στέφανος Δαπόντες ο οποίος: “…λογιοτάτους ήθελε να βλέπει και σπουδαίους, όχι βαρβάρους, αμαθείς, κούτζουρα και χυδαίους…”

(*) Αν έρθετε πάντως, ανοιχτή θα τη βρείτε οπωσδήποτε στις 23 Αυγούστου, ημέρα εορτασμού της, όπου ο χώρος ανοίγει για αγρυπνία, αλλά διοργανώνεται και πανηγύρι.

Που βρίσκομαι;

Στη Σκόπελο, ένα από τα όμορφα νησιά των  Βορείων Σποράδων. Ο καλύτερος και πιο δημοφιλής τρόπος να φτάσετε εδώ είναι με πλοίο (συμβατικό ή ταχύπλοο) από το Βόλο ή τον Άγιο Κωνσταντίνο (όπου καταλήγετε οδικώς). Ο πιο γρήγορος τρόπος είναι να φτάσετε αεροπορικώς ως την γειτονική Σκιάθο και στη συνέχεια με πλοίο ως τη Σκόπελο.