Αστροναύτης στα Βελανίδια

Τα Βελανίδια είναι το πιο ωραίο χωριό του Καβομαλιά, γεμάτο με χαριτωμένα παλιά καπετανόσπιτα. Οι Βελανιδιώτες ψαράδες ταξίδευαν σε όλο το Αιγαίο και διέπρεψαν ιδιαίτερα στο ψάρεμα με τις ανεμότρατες. Υπήρξε εποχή που σχεδόν όλες οι μηχανότρατες ήταν Βελανιδιώτικες! Ήταν η χρυσή εποχή, τότε που οι Βελανιδιώτες ψάρευαν την Αφρική – και ειδικά τη Λιβύη. Οι Βελανιδιώτες δηλαδή ήταν διάσημοι ψαράδες και ναυτικοί. Όχι αστροναύτες.

Μη βιάζεστε όμως…

Η ιστορία μας μιλάει για δυο ψαράδες, όχι ντόπιους, Βελανδιώτες. Από την Αθήνα ήταν τα παιδιά.  Οι δύο φίλοι είχαν πάει για ψάρεμα στα μέρη του Καβομαλιά και στους γύρω φοβερούς ψαρότοπους. Το σκάφος, αντί να το ρίξουν από την διάσημη για τα κρεμμύδια και τους Λιμενικούς της Νεάπολη Βοιών, το έριξαν κάτω από τα Βελανίδια. Πήγαν, είδαν, έπιασαν, καβάτζωσαν και τα ψάρια σε ένα κάβο για τους γνωστούς λιμενικούς λόγους και ήρθαν στην παραλία του χωριού με στολές και συναφή. Καθώς λοιπόν τραβούσαν το φουσκωτό καταφθάνει το γνωστό κλιμάκιο του Λιμενικού με επικεφαλής τον γνωστό εκείνο τον καιρό «Χοντρό» (Λιμενικός εκ Νεαπόλεως για τους μη γνωρίζοντες) για έλεγχο. Η αμφίεση του Χοντρού ήταν σκέτη κωμωδία: παντόφλα λαϊκής αγοράς, σορτσάκι του τένις (λέμε τώρα…)  ανοιχτό πουκάμισο παρδαλό μέσα από το οποίο ξεπηδούσε ατίθαση και ηλιοκαμένη μια πελώρια ολοστρόγγυλη κοιλιά. Το όλον θέαμα αναμφίβολα καθόλου δεν ενέπνεε σεβασμό. Ο ιδιοκτήτης του σκάφους πήγε για τις άδειες και τα σχετικά ενώ ο φίλος του  φορώντας τη στολή του κοίταζε το σκηνικό και έβραζε από το θυμό του. Κάποια στιγμή ο Χοντρός του ζητάει και αυτού την άδεια.

– Και ποιος είσαι εσύ, με αυτό το ντύσιμο που μου ζητάς την άδεια; Λέει ο φίλος.

– Είμαι λιμενικός και κάνω έλεγχο, λέει το παχύ αγόρι.

– Εγώ ρε πληρώνω φόρους για να φοράς εσύ στολή, τι χάλια είναι αυτά;

– Θα μου δώσεις την άδεια; Συνεχίζει ακάθεκτος ο Χοντρός.

– Δεν έχω άδεια λέει (ενώ φυσικά και είχε).

– Τότε θα σε γράψω ότι έκανες ψαροτούφεκο χωρίς άδεια, λέει ο trendy Λιμενικός μας.

– Τι λες ρε; Και που με είδες εμένα να κάνω ψαροτούφεκο χωρίς άδεια; Ουρλιάζει ο δικός μας.

– Μα αφού φοράς στολή, με κοροϊδεύεις;

– Τι μας λες … Και δηλαδή αν φορούσα στολή αστροναύτη θα μου ζητούσες άδεια οδήγησης διαστημόπλοιου;

Ο Χοντρός κοκάλωσε προς στιγμήν. Δεν το είχε σκεφτεί αυτό αλλά δεν μάσησε τίποτα από την ορθή λογική του αστροναύτη. Αποφάσισε να τον γράψει τον φίλο μας αφού δεν είχε άδεια. Φυσικά ο αστροναύτης όντας φοβερός γάτος του έδωσε ένα επώνυμο απιθανήκουστο (κάτι σε Θεμιστοκλής Καραβίδας ή Αναστάσης Συναγρίδας νομίζω), ο Λιμενικός το έφαγε και έτσι ο Χοντρός ακόμη τον ψάχνει να του επιδώσει την κλήση.

Ο γράφων κατ’ αρχήν επαινεί την ευφυία του ψαροκυνηγού. Μπράβο! Ανοίγεις δρόμους αγόρι μου! Όσο για τον Χοντρό τι να πούμε; Ας ελπίσουμε τη άλλη φορά να φορά τη στολή του όταν πάει να κάνει τον κάργα στους ψαροτουφεκάδες. Διότι με ντύσιμο καρνάβαλος δεν συμβαδίζει ο υπερβάλλον ζήλος για την προστασία των βυθών, δεν πείθει ρε παιδί μου, η στολή είναι εξουσία, το casual είναι χαβαλές. Εκτός όμως αν ο Χοντρός δεν έβαζε τα καλά του επίτηδες. Ίσως γιατί ήταν λάτρης του φοβερού Τρούμαν Καπότε, ο οποίος είπε το εξής νόστιμο: «Το ωραίο πράγμα με τον αυνανισμό είναι ότι δεν χρειάζεται να βάλεις τα καλά σου».

Έτσι ακριβώς!