«Πιντριμένη μι πιντάκι…»

Κάποτε στις γυμνές ακρογιαλιές του νησιού Αστερία έφτασε η Λητώ κυνηγημένη με λύσσα από την Ήρα, επειδή κοιμήθηκε με το Δία και κυοφορούσε το παιδί του. Όπου και να πήγε δεν έβρισκε καταφύγιο η άμοιρη εγκυμονούσα Λητώ (όλοι έτρεμαν τη μανία της θεάς Ήρας) και μόνο στην Αστερία απάγκιασε. Τελικά η Ειλειθυία, η θεά του τοκετού ήρθε στο μικρό Κυκλαδονήσι (ειδοποιημένη από την Ίριδα) και βοήθησε την Λητώ να γεννήσει τον  Απόλλωνα και την Άρτεμη. Και τότε το μικρό νησί γέμισε φως λουλούδια και πουλιά. Και τότε η πλανόμενη Αστερία πέτρωσε στους βυθούς εκεί που είναι σήμερα και έγινε από «άδηλος» Δήλος (φανερή δηλαδή). Και από τότε έγινε το τιμημένο υπέρλαμπρο νησί του θεού του φωτός.

Ωστόσο πριν το αίσιο αυτό τέλος Η Λητώ πέρασε από την Αττική κυνηγημένη από την Ήρα και καθότι κοιλοπονούσα νόμισε ότι ήρθε εκεί η ώρα της να γεννήσει, οπότε έλυσε τη ζώνη της, τη ζωστήρα της. Αυτό συνέβη σε μια εξαιρετικής ομορφιάς ακτή με αμμουδιές και πεύκα. Η Λητώ τελικά δεν γέννησε εκεί όμως  η ιστορία του λυμένου της ζωστήρα διατηρήθηκε ευλαβικά στη μνήμη των αρχαίων κατοίκων της ακτής (ρωτήστε και τον Παυσανία που μας το θησαύρισε). Και οι ευσεβείς Έλληνες (οι κάτοικοι του δήμου των Αλών Αιξωνιδών) έχτισαν εκεί τον 6^ο π.Χ. αιώνα, πάνω στην άμμο, το σπουδαίο ναό του Απόλλωνος Ζωστήρος. Ίσως τον σημαντικότερο ναό του Απόλλωνα στην Αττική…

Στο ναό προσκυνητής

Αν αναρωτιέστε που έγιναν όλα αυτά, μάθετε ότι έγιναν στη Βουλιαγμένη, στη σημερινή υπερδιάσημη «παραλία του Αστέρα» (Astir Beach κατά το τουριστικότερον). Στην παραλία που έκαναν γνωστή διεθνώς οι Vips των χρυσών εποχών του ελληνικού τουρισμού στις δεκαετίες 1960-1970.  

Ο ναός αποκαλύφθηκε το 1926 από παιδιά του ορφανοτροφείου της Βουλιαγμένης που έπαιζαν στην αμμουδιά και είδαν τους κίονές και διάφορα μαρμάρινα μέλη. Σήμερα ο ναός διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση, φαίνεται όλος ο σηκός σε καλό ύψος και μεταξύ άλλων διακρίνονται τα τρία βάθρα όπου υπήρχαν τα αγάλματα του Απόλλωνα, της Λητώς και της Άρτεμης μαζί με τον μαρμάρινο θρόνο όπου καθόταν ο αρχιερέας του ιερού.

Όλα αυτά βρίσκονται μέσα ακριβώς στην ακριβότερη, πολυτελέστερη και αναμφίβολα ωραιότερη αμμουδιά της Αττικής! Ο πάλαι ποτέ ιερός ναός του θεού του Φωτός είναι πλέον τριγυρισμένος από καλόγουστες ομπρέλες και ξαπλώστρες, γραβατοφορεμένους σερβιτόρους και ένα πολύχρωμο, πλούσιο και ανέμελο πλήθος λουόμενων.

Το ιερό του Απόλλωνος Ζωστήρος χτίστηκε στο παρ’ ολίγον μαιευτήριο του Απόλλωνα. Ωστόσο η χάρη του θεού ευλογούσε πάντα τον τόπο και τον ευλογεί ακόμη. Η παραλία του Αστέρα είναι αφιερωμένη στον ήλιο και στο ελληνικό φως εξάλλου.

Πήγα ως εκεί προχτές. Όχι για μπάνιο, δεν έχω τέτοιες εκκεντρικότητες. Πήγα για να δω το ναό, μετά από τόσες φορές που έχω περάσει απ’ έξω.

Φωτογράφιζα μόνος τα ιερά λείψανα. Μια πολύ ωραία κυρία, ψηλή και κατάξανθη, φορώντας ένα κομψό καπέλο, κομψό φόρεμα, κομψά γυαλιά και κομψή τσάντα  ήρθε κοντά για να φωτογραφίσει και αυτή το ναό του Ζωστήρος. Δεν περνούσε απαρατήρητη, ήταν εκθαμβωτική. Σε 3,7 nanosecond ένας σιτεμένος κύριος, με μια καλοθρεμμένη σκεμπεδιά κάτω από την ακριβή του μαρινιέρα  πλησίασε και κοίταζε κι αυτός το ναό (τάχα μου). Κοίταζε τόσο ώστε να την πλησιάσει και να της μιλήσει (όχι για το ναό). Χαμόγελα. Γυαλιά ηλίου γυαλιστερά. Ακριβές σαγιονάρες. Λευκές και μπλε ρίγες. Τι έλεγαν? Περί ανέμων και υδάτων υποθέτω αφού ήταν σε παραλία. Ωστόσο κάποια στιγμή άκουσα μια φράση που είπε κοφτά αλλά με ένα εκθαμβωτικό χαμόγελο η πολύ ωραία κυρία.

«Ιγκό πιντριμένη μι πιντάκι…»

Τώρα χαμογέλασα εγώ. Ήταν ολοφάνερο πως η κυρία ήταν τέκνο της χώρας του Τσέχωφ και του Ντοστογιέφσκι. Και ούσα καιρό στην Ελλάδα μιλούσε ελληνικά με το δέον αξάν. Δηλαδή «μισό μοσχοβίτικα, μισό μενιδιάτικα» (που θα έλεγε κι ο λατρεμένος μου Νίκος Τσιφόρος). Και βέβαια η κυρία ήταν παντρεμένη με παιδάκι. Τι πιο σαφές? Εξάλλου το παρ’ ολίγον μαιευτήριο του Απόλλωνα είναι σχεδόν ιδανικός τόπος για οικογενειακού τύπου συνδηλώσεις: μητέρα , παιδί, μητρότητα, αγάπη στοργή και τα συναφή.

Ήμουν βέβαιος ότι ο συνομιλητής της εκθαμβωτικής Ρωσίδας δεν έκανε τέτοιους στοχασμούς.

Ο σιτεμένος κύριος χαμογέλασε, χαιρέτησε και έφυγε για την ξαπλώστρα του ανάβοντας ένα μεγαλοπρεπέστατο πούρο.

Η κυρία πήγε στην άλλη άκρη της αμμουδιάς για να βουτήξει. Κι εγώ χαιρέτησα τους υπευθύνους της παραλίας και έφυγα.

Κι ο ναός του Απόλλωνα έμεινε κάτω από τον εκτυφλωτικό ήλιο, ο οποίος θα ζεσταίνει με σεβασμό εις τους αιώνες των αιώνων τα μάρμαρα του  προστάτη Θεού του…

Που βρίσκομαι?

Στην Βουλιαγμένη της Αττικής, στην περιώνυμη πλαζ του Αστέρα. Η επίσκεψη στο ναό επιτρέπεται (δεν χρειάζεται να πληρώσετε το εισιτήριο για την πλαζ) μετά από συνεννόηση με τους υπεύθυνους της παραλίας (τηλ. 210 89 01 619).